امیدوار بود آدمی به خیر کسان/ مرا به خیر تو امید نیست شر نرسان

این روز ها که دیگر بعضی ها بیشتر پیدیشان میشود و حسابی اکتیو میشوندو چند روز دیگر هم برق کت وشلوار هایشان سر درونشان را آشکار میکند و بعضیهاشان هم ، لابد مرتفع تر شدن عمامه شان که باز هم بساط خرابکاری به را بیافتد. اصلا کت پوشیدنشان در گرمای 50 درجه هم هین را زار میزند..

آقایانی که تا قبل  از بهارستان نشینی شان قسم به خون شهدا خوردن برایشان آب خوردن می شود ، که البته درست هم میگویند طفلکی ها ، قسم میخورند... اما قسم می خورند به خون شهدا که پا بگذارند بر آن و تا هر جا که خواستند بروند.

کم کم سر و کله شان در برنامه ها توی ذوق میزند از نعش کشون و عروس کشون و بله برون و ... و سامانه پیامکی ها هم که رفته اند روی ویبره.

همین چیز ها را آدم ها میبیند که حالش به هم میخورد از مجلس ، میبیند قسم خوردن ها را و بعد 100میلیون هایی را که راحت از گلوی پاره شده شان پایین میرود.

از مجلس که شاید 20% شان صادق باشند ، از قوه قضائیه ، از نیروی انتظامی جان بر کف!!!و از مجمع تشخیص استوانه های نظام ( که حرفش را هم نزن) حالت به هم میخورد.

کاش کسی این را به گوش آقایان میرساند که:

از طلا گشتن پشیمان گشته ایم

                                    مرحمت فرموده ما را مس کنید

باور کنید اگر کم بودند همه راضی بودیم زود طلا شوند و گم شوند ، ولی درد کم نبودن و گم نشدنشان است

هر چقدر هم به این جماعت بگویی ..که انگار نرود میخ آهنین در سنگ.. پس این را تقدیم میکنم به ملت معذب از دست این اکثریت :

زمین شوره سنبل بر نیارد

                                   در او تخم عمل ضایع مگردان