امروز داشتم به این فکر میکردم که اگر در کارنامه ی مذاکرات هسته ای دکتر جلیلی ، کسی مثل موسویان حضور داشت و بسته ای مثل بسته ی اوت 2005 ،وجود داشت ، فرزندان ایران که چو ایران نباشد تنشان نباد !!!!!! در برابر این کارنامه پر تحقیر برای ملت ایران چه واکنشی نشان میدادند و در وبلاگهاشان چه میخواندیم؟
حکایت امروز ما همان حکایت وجب به وجب آبی است که از سر می گذشت.
یک وجبی که در کنارش صد وجب را گذاشتند تا به چشم نیاید .
از همان یک وجبی شروع شد که چادر ها شل شدند و بعد شنل
از همان یک وجبی که از طول و عرض لباس ها دزدیده شد و وجب به وجبی که روسری ها عقب نشینی کردند.
تا آنجا که برهنگی زمین های وجودی را گرفت ودر برابر این تک هیچ پاتکی از امر به خیر و نهی از شر نشد.
فراگیر شدن و عادی شدن زنجیر هایی شدند برای مانع شدن از پاتک هایمان.
سرمان را در روز مرگی هایمان فرو برده ایم و با کنار رفتن وجب به وجب کنار آمده ایم.
خودمان را توجیه کرده ایم مه مثلا حالا این چشم غره یا تذکر من چند میلی متر در گوش کسی فرو میرود .
به جای اینکه هر فرد خودش را مقصر بداند هر بار با نشانه گرفتن سیما و سینما و .. بار این قصور را بر شانه هایمان کم که نه "توجیه " کرده ایم .
......مردان و زنانی که آزادی دادند تا آزادی بگیرند.......
--------------------------------------------------
بعضى از همینهائى که در استقبالِ امروز بودند و شما - هم جناب آقاى مهمان‌نواز، هم بقیه‌ى آقایان - الان در این تریبون از آنها تعریف کردید، خانمهائى بودند که در عرف معمولى به آنها میگویند «خانم بدحجاب»؛ اشک هم از چشمش دارد میریزد. حالا چه کار کنیم؟ ردش کنید؟ مصلحت است؟ حق است؟ نه، دل، متعلق به این جبهه است؛ جان، دلباخته‌ى به این اهداف و آرمانهاست. او یک نقصى دارد. مگر من نقص ندارم؟ نقص او ظاهر است، نقصهاى این حقیر باطن است؛ نمى‌بینند. «گفتا شیخا هر آنچه گوئى هستم / آیا تو چنان که مینمائى هستى؟». ما هم یک نقص داریم، او هم یک نقص دارد. با این نگاه و با این روحیه برخورد کنید. البته انسان نهى از منکر هم میکند؛ نهى از منکر با زبان خوش، نه با ایجاد نفرت.
"دیدار با روحانیون در سفر به خراسان شمالی "
انقلاب خوارج را از هاشمی گرفت
هاشمی خوارج ِ انقلاب را پس گرفت
خوارج هاشمی را از انقلاب پس گرفت
نامگذاری قبلی وبلاگ به هیچ وجه شخصی نبود ، و نیت این وبلاگ همان است که بوده:
" تنها کاری که از دستمان بر می آید"
شاید موضوعات ،نوسان نفسانی شد ن پُست ها را گزارش میداد که طبق همان قاعده ای که بعضی چیز ها را باید همین دنیا پس داد اینجا حدود یک سال است که راکد شده است...
این فضا هم کلاس درس است وهم ممبر مسجد و هم میدان مبارزه لذا خوش تر آن بود که "فا"ی فاتحه خواندن های بی شرمانه ی بلاگ "فا" را برداریم تا شاید بشود"بیان" ی مبین داشت.
بدون هیچ تهدیدی از برخورد های ناشیانه ی فردی که به ته کفشش همیشه شعار هایش چسبیده است.حتی اگر سالی یک کلیک هم از وبلاگ حزب اللهی برای بلاگفای شیرازی بصرفد ،حیف است .
تجربه کردن این که" سکوت سخت تر است" یا "فریاد" از خود این دو عمل سخت تراست. این که بتوانی چیزی بگویی و نتوانی خیلی سخت است .وبلاگ نویسی شاید برای هرکس حکمی داشته باشد اما وقتی " این تنها کاری باشد که از دستت بر بیاید" تقدس " پیدا میکند.
این نوشته اعداد را در خود نمیگنجاند که بگویم هر ثانیه چند وبلاگ با باطل به روز میشود و چند کلیک به باطل منتهی اما همیشه فکر کردن به وبلاگ ها به این جمله از حضرت امیر منتهی می شود که "شگفتا به خدا که هماهنگی این مردم در باطل خویش و پراکندگی شما در حق خود"
سنگر هایمان را خالی نکنیم
همین.
----------------------------------------
این نوشته پس از انتشار تصحیح شد .
