کتابخانه نوشت

میز های کتابخانه.. واقعا عجیب بود.. دنیایی داشت حتی فکرش را هم نمی کرم که کنار شماره گذاشتن های بچه هایی که همگی سال چهارم بتی از خود ساخته اند که دکتر و مهندس بخوانندشان !(که خیلی زود گذر است و یک سال بعد از کنکور... واای ..)بحث سیاسی هم روی میز ها داغ داغ باشد مثلا همین طور اسم احمدی نژادبه چشم می خورد که  جملات قبل و بعدش با یک خود کار دیگر ناهنجار خط خورده بود و کاملا زیر خط خوردگی معلوم بود، و دیگری جواب داده بود و یا یکی نوشته بود روز کارگر مبارک( که از حفظ بودن تقویم بچه کنکوری ها خبر می داد) و دیگری نوشته بود (حقوقشون رو بدن نمی خواد احمدی نژاد براشون جشن بگیره)!و یا نوشته شده بود1387

                                   1388

                                    1389

                                     1390

                                        عیدتون مبارک

و از طرز نوشتن ها معلوم بود که هرکدام را درست همان سال نوشته بودند و همین طور استرس پشت کنکوری بودن را وارد می کرد.. 

واقعا عجیب بود روی همان میز یک خط وحشتناک نوشته بود

" من امسال دکترای ریاضیم رو میگیرم  با من تماس بگیرید" 

عجیب بود .. واقعا عجیب بود ..  و البته جالب...یک نفر دیگر روی میز انتقاد از فرهنگ اسلامی و ایرانی کرده بود و تمجید از غرب و نوشته بود فرهنگ غربی حق هر ایرانی است... !

همینطور که داشتم به میز نگاه میکردم صدای دویدن حدود 20 تا از بچه های مهدکودکی که همشون فرم لباس محلی صورتی داشتند می آمد و من هم 15 دقیقه استراحت بعد رو خودم رو دعوت کردم به سالن و اونجا متوجه شدم که جشنواره سرود مهد کودک های شهرستان بود . یک سالن با حدود 500 تا بچه 6 ساله واقعا آروم تر از کلاس مابود. سه گروه از سرود هاشون رو بیشتر موفق نشدم ببینم. گروه اول دخترا و پسرا یکی در میون (جالب بود اکثرگروه ها همین طور بودند)حالت مثلثی ایستاده بودن با لباس محلی رنگارنگ موضوع سرودشون انقلاب بود .تک خوان گروه دختر بچه ای بود که میکروفون رو چسبونده بود به دهنش و... کلا جیغ شنیده می شد نه شعر  .رهبر این گروه یک آقای حدودا 40 ساله با یک کت و شلوار خشک و براق واقعا فضای لطیف سرود بچه ها رو خشن کرده بود . با راهنمایی هاش بیشتر گروه رو بی نظم می کرد و به نظر می رسید نمی ذاشت بچه ها اون طور که باید می خوندن ، بخونن .گروه بعدی هم فرمشون کاور های سبز و سفید و قرمز بود با نظم بی نظمی خاصی وارد شدند و مربیشون اون ها رو مرتب کرد.. باز هم سرود در باره انقلاب بود ولی یه نکته آخرش ذهن من رو مشغول کرد بچه گفتند:" پیام خون شهیدان ما : تا خون در رگ ماست ایران میهن ماست..  " ! و گروه بعد مهد یکی از روستا ها بود اعضای گروه رو فقط دخترا تشکیل میدادند فرمشون چادر مشکی بود و شلوار های آبی و قرمز و صورتی و سبز جیغ زیر چادر ها شون به چشم می خورد و خط مقنعه هاشون همه کنار گوششون بود ولی خیلی یانظم وارد شدند و بچه های خیلی آرومی بودند مربی هاشون هم همینطور دوتا خانم محجبه بودند سرودشون رو که خوندند آخرش گفتند الله و اکبر خامنه ای رهبر و ما هم گفتیم مرگ بر ضد ولایت فقیه... خالص ترین الله اکبر ها رو این روز ها فقط از بچه ها باید شنید.