دوشنبه, ۲۳ آبان ۱۳۹۰، ۰۶:۵۹ ب.ظ
غدیر به یاد فاطمیه می افتم...
قربان خداوند دید قربانی های آل الله را....
عشق را و غربت را و در را و غربت را و محراب را و غربت را و غربت را و عشق را.
و خداوند پیامبرش را به تعجیل امر کرد....وچه عجیب بود این آیه:"پس ابلاغ کن آنچه از طرف پروردگارت به تو نازل شد و اگر انجام ندادی پس در انجام رسالت کوتاهی کرده ای"
متحیر ماندند همه...
و بعد از آن"ولله یعصمک عن الناس" " و خداوند تو را از مردم در امان می دارد"
و این جاست که بوی عشق و غربت می آید. و فاطمه تحمل غربت ولی را نداشت و اولین قربانی اش شد و باز هم علی ماند و غربت و حسن ماند و غربت و حسین و غربت و این غربت موروثی، هنوز هم هست. حتی میان گریه کنانش.
چه کسی ولی شماست؟
غدیر و غم و غربت چه عجین شده اند با هم.
هو والواجب نور و بصر هو والمبدء شمس و قمر