شاید ما هم روزی....

طرماح بن عدی گفت: 

حسین را وداع کردم و بااوگفتم" خدای شر جن و انس را ازتو دورکند.من برای کسان خویش از کوفه آذوقه آورده ام ونفقه آنها نزد من است.بروم  وآذوقه آنها را برسانم آن گاه ، سوی تو باز آیم انشاالله.و اگر به تو رسم البته تو را یاری کنم."

گفت : " اگر قصد یاری من داری ، بشتاب! خدای بر توببخشاید."

دانستم به مردان محتاج است.

نزداهل خویش رفتم و کار آنها راست کردم  وصیت به جای آوردم.از عجله ی من تعجب کردند. مقصود خود گفتم واز راه بنی ثعل روانه شدم تا به

عذیب الهجانات رسیدم.سماعه بن بدر را دیدم. خبر کشته شدن حسین را داد.

بازگشتم.

 

همیشه پیش شما روضه ی مگویی هست

                 

 

                      هزار شکر که از خون دل وضویی هست

                      لباس مشکی ما هست، آبرویی هست

                      بیا حسین بگو تا که ما به سر بزنیم

                      میان شاه و گدا، راه گفت و گویی هست

                      همیشه سنگ غمت را به سینه ام زده ام
 
                      خوشم برای شکستن مرا سبویی هست

                      دوباره چشم شما زخم میشود، دیر است

                       مرا ببین که به چشمت هنوز سوئی هست

                       مرا برای مُحَرم دوباره مُحرِم کن

                       مُنای کربُ بلا هست و آرزویی هست

                       مرا بِکُش به همان روضه های ناگفته

                       همیشه پیش شما، روضه ی مگویی هست

بی تو اگر سرخ شود از اثر غازه بود

 

 

مشتش را پر از آب کرد که وضو بگیرد

خندید و گفت : من و خدا با هم این حرف ها را نداریم

دستش به صورتش که نزدیک شد

مکثی کرد و آب را ریخت و از گوشه لبش ، شروع به یک رنگی کرد.

 

گنگ خواب دیده ای که مخاطبش کور و کر است !

شهید حسن باقری بایک جمله وارد میدان شد

" این گونه جنگیدن به درد نمی خورد" 

 

ما فقط نمیخواهیم قدس وکربلا را آزاد کنیم بلکه میخواهیم کاخ سفید را به حسینیه تبدیل کنیم ...
شهید کوروش باباپور