قربتا الی الله .... الله اکبر

 

 

                             تکلیفی که شما بر عهده ام گذاشتید ، بر من واجب شد

                                                قربتا الی الله...الله اکبر

What was their sin?

In the of the Lord of Martyrs

Im an Iranian student, and I want to speak to you. You  call  us terrorist. But I have a question from you!

A question about 4 people, 4 scientists that had love for the progress of their country, iran.

"Dariush Rezaei Nejad"

"Masoud Ali Mohammadi"

"Majid Shahryari "

"Mostafa ahmadi roshan"

Do you know them?

You've killed them. But what was their sin?

I my self answer it. Their sin was only their service to humanity.

Now tell me, who is terrorist? You, that kill us, or we?

Do you see their children's eyes?

One of them is Alireza. His father was "Mostafa Ahmadi Roshan".

I know you know him. But I would like to tell you something that soon you can know it better if you want.

I looked in his son's eyes, he said my father never dies. He is always alive until a person breathes in this country.. You can't kill us, because martyrdom is triumph for us and by that, we will get eternal life.

When you kill a person like "Mostafa Ahmadi Roshan" all students in my country try to become like him and your plans will fail. Know our nation, we honour our martyrs and never tribute to our enemy.

Imam khomeini said: kill us, we become more aware).

 

بسم رب الشهدا

به کدامین گناه؟

من یک دانش آموز ایرانی هستم  می خواهم با تو سخن بگویم . تو به ما می گویی شما تروریست هستید  حالا من یک سوال دارم. یک سوال درباره ی چهار نفر، چهار دانشمندی که با عشق برای پیشرفت وطنشان تلاش می کردند. شهیدان داریوش رضایی نژاد، مسعود علی محمدی، مجید شهریاری و مصطفی احمدی روشن. می شناسی این ها را ؟ تو آنها را کشتی ولی به کدامین گناه؟من پاسخ این سوال را میدهم به گناه این که به بشریت خدمت می کردند. حالا به من بگو چه کسی تروریست است؟ ما یا شما که با ترور ما را می کشید؟ چشمان فرزندانشان را دیده اید؟ یکی از آنها علیرضاست. پدرش مصطفی احمدی روشن بود.من می دانم که تو او را می شناسی.  می خواهم چیزی را به تو بگویم که به زودی خواهی فهمید اگر بخواهی! من در چشمان پسرش دیدم که می گفت پدرم هرگز نمی میرد  او همیشه زنده است تا وقتی که  یک نفر در این خاک نفس می کشد. تو نمی توانی ما رابکشی چون مرگ برای ما پیروزیست و به ما حیات جاودانه می بخشد. وقتی تو کسی مثل مصطفی احمدی روشن را می کشی  همه ی دانش آموزان کشورم تلاش می کنند  و تو شکست می خوری. بدان که ملت ما به شهید دادن افتخار می کند  و  به دشمن باج نمی دهد. امام خمینی (ره) فرمودند: بکشید مارا ما ،هشیارتر می شویم.  

جا مانده ایم

 گفتند در  ِگل نمانید

ما در گو  ِگل ماندیم

                                                                                                          

          

 پرچم حاج احمد کجاست؟!

بچه های دیروز

سال 67 نه سال بیشتر نداشت. کتاب قصه اش "قورباغه و راسو" بود.

قورباغه ها و مار ها در برکه بودند ، پشت آن برکه راسو ها زندگی میکردند ، بچه قورباغه ها را مارها می خوردند ، اولی ، دومی، سومین اش را قورباغه تحمل نکرد ، از راسو کمک گرفت، مار در حال قورت دادن بچه قورباغه بود که راسو یک لقمه اش کرد، و قورباغه هنوز شاد بود از خورده شدن مار که پنجه راسو ، او را گرفت و قورت داده شد"

به مادرش گفت: آمریکا مثل این راسوست، اگر جنگ برایمان خیلی سخت هم باشد ، با آمریکاصلح

نکنیم ، هیچ وقت.

 

             

خباثت آمریکا حتی برای او هم ثابت شده بود ، به یاد  نویسنده نامه  معروف 2003می افتم که  از یک کودک 9 ساله هم کمتر است و خیلی از قورباغه های لجنی که امروز دست به دامان راسو ها شدند و ...

جبهه از بچه های 9 ساله آن روز هم تحلیلگر سیاسی ساخته بود ، اما امروز هفتاد و اندی ساله ها هم

تحلیل شان یا نم کشیده ویا وجدان و عقلشان را اموال و اولاد گرفته است.

 

 

پسته بی مغز چون لب وا کند رسوا شود

نه دی که نزدیک تر میشود ، گام های محکم ملتی که آن روز خروش بر فتنه کردند ، بیشتر فشار می اورد بر قلب تیره دلانِِِِِِِِِِ  تیره روز

 

                 

 

آنقدر که چنگ می زنند تا از گورستانی که ملت دفنشان کرده اند سری بیرون بکشند  ولی  همین آرزوی مطرح شدنشان  هم بر دلشان می ماند و هم با ضربه ای کوبنده تر به قعر جهنم دوعالمشان  فرو می روند.

دوسال پیش که هر کدام  به پشت گرمی پوشالی و حجیم از وهم خود  یاوه می بافتند  وبه قول خود به قصد تضعیف "ره بر" آمده بودند، تیری انداخته بودند در" روشنایی". در روشنایی چرا که خود بیش از همه به حقانیتش واقف اند و این  عربده کشی ها همه از ضجه های پیش از مرگشان خبر میداد و میخواستند چند صباحی را در توهم  آرزوی دیرینه و نهایی شان باشند که در اختلالات روانی ریشه داشت.

نامه ها یکی یکی از لجنزار وجودی هر کدام تراوش میکند و هر بار بخشی از وجود به تحلیل رفته شان را نابود می کند. درست  عکس نتیجه ای را که یک جاهل انتظار دارد. نامه هایی را که لبیک به  خزعبلات دیگری می دانند ، همان دست و پازدن های بی خردانه ی فردیست که غرق در دریا شده و با هر حرکت بیشتر به نابودی نزدیک می شود.